ایمپلنت زیرکونیا بهتراست یا ایمپلنت تیتانیوم ؟

کدام یک از ایمپلنت ها را انتخاب کنیم؟

بیماران به طور فزاینده ای از مواد مورد استفاده در درمان ها و ادغام با بدن خود آگاه هستند و اینکه چگونه این مواد می توانند بر سلامت کلی آنها تأثیر بگذارند، نیز اطلاعات دارند. در مورد ایمپلنت ‌های دندانی این مورد نیز، صدق می‌کند که در آن‌ها حداقل مواد تهاجمی ممکن را می‌خواهند.

با محبوبیت بیشتر ایمپلنت دندان اصفهان، دانستن گزینه های موجود در صورت نیاز بسیار مهم است. ایمپلنت های تیتانیومی نوع سنتی مورد استفاده بوده اند زیرا تیتانیوم به خوبی با استخوان فک انسان ترکیب می شود. اما با پیشرفت های تکنولوژیکی، مواد جدیدی مانند زیرکونیا وارد عمل شده اند. در ادامه، ایمپلنت های زیرکونیا و تیتانیوم و همچنین برخی از عوامل کلیدی را که باید هنگام انتخاب در نظر گرفته شوند، توضیح خواهیم داد.

همراه ما باشید با مطالب آموزنده و خواندنی از سایت دکتر مهران دانشمند بهترین متخصص ایمپلنت اصفهان :

تاریخچه مواد ایمپلنت

ایمپلنت های دندانی از اواسط دهه 1960 برای جایگزینی دندان های از دست رفته مورد استفاده قرار گرفته اند، و امروزه به دلیل دوام، اثربخشی و سهولت مراقبت، محبوب ترین ماده برای ایمپلنت های دندانی باقی مانده است. آنها می توانند تاج، بریج یا حتی پروتز را برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته پشتیبانی کنند. ایمپلنت ها به طور سنتی از تیتانیوم ساخته می شوند، اما ایمپلنت های سرامیکی مانند زیرکونیا به عنوان گزینه های جایگزین توسعه یافته اند.

ایمپلنت های اکسید آلومینیوم برای مدت کوتاهی قبل از کاشت زیرکونیا مورد استفاده قرار گرفتند، اما در اوایل دهه 1990 از بازار خارج شدند. سپس ایمپلنت های دی اکسید زیرکونیوم با خواص بهبود یافته به عنوان جایگزین های بدون فلز برای تیتانیوم معرفی شدند.

مزایای کاشت دندان تیتانیومی

ایمپلنت های تیتانیومی بادوام و مقاوم هستند .

دندان‌ها در طول روز دچار ساییدگی زیاد می‌شوند، به همین دلیل است که موادی که دوام لازم برای مقاومت در برابر استفاده شدید را داشته باشد ضروری است. کیفیتی که ایمپلنت های تیتانیوم دارند، اما در عین حال به اندازه کافی سبک هستند تا راحت باشند.

اعتقاد بر این است که میزان شکست ایمپلنت های تیتانیوم به طور قابل توجهی کمتر از ایمپلنت های زیرکونیا است. این ایمپلنت ها مقاومت زیادی در برابر خوردگی در دهان و زیست سازگاری عالی با بافت استخوان و لثه دارند.

آنها حساسیت دندانی ایجاد نمی کنند .

تیتانیوم دارای شاخص هدایت حرارتی پایینی است، بنابراین حساسیت دندان رخ نمی دهد. بیمار در هنگام مصرف غذاها و مایعات سرد یا گرم احساس درد یا ناراحتی نخواهد کرد.

آنها یک فرآیند ادغام استخوانی بهینه دارند .

یعنی با استخوان فک ترکیب می شوند و اساسا بخشی از استخوان می شوند. که به نگه داشتن ایمپلنت در جای خود و جلوگیری از مشکلات عفونت برای مدتی کمک می کند. ایمپلنت‌های تیتانیومی می‌توانند در انواع دو تکه عرضه شوند که در صورت نیاز به ایمپلنت‌ های زاویه ‌دار برای اصلاح موقعیت آنها مفید است.

معایب کاشت ایمپلنت های تیتانیومی

واکنش های آلرژیک احتمالی

ایمپلنت های تیتانیوم ممکن است درصد متغیری از فلزات دیگر داشته باشند، حتی اگر بسیار کم باشد. و گاهی اوقات، هرسینی هشدار می دهد که این مقادیر کم توسط سازنده به درستی برچسب گذاری نمی شوند. بنابراین اگر بیمار به هر یک از آن مواد فلزی اضافی حساسیت داشته باشد، ممکن است دچار واکنش شود و ایمپلنت تیتانیوم از کار بیفتد.

آنها می توانند باعث التهاب یا تحریک لثه شوند.

برای بیماران مبتلا به برخی بیماری های خودایمنی – مانند آرتریت روماتوئید، بیماری کرون یا دیابت – یون های فلزی آزاد شده توسط ایمپلنت می توانند باعث التهاب و تحریک موضعی شوند. اگر بافت احاطه کننده ایمپلنت نازک باشد، فلز تیره می تواند از داخل آن نفوذ کند و در نتیجه زیبایی شناسی ضعیفی ایجاد کند. به همین دلیل، پزشک در مقاله خود توصیه می کند که بیماران با سابقه حساسیت به فلزات، ایمپلنت دندان زیرکونیا را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرند.

نقاط تاریک

گاهی اوقات فلز تیره ایمپلنت تیتانیوم می تواند از طریق لثه ها نازک بودن لثه را نشان دهد که از نظر زیبایی برای بیماران ناخوشایند است.

مزایای ایمپلنت های دندانی زیرکونیا

رنگ آن بسیار شبیه به دندان های طبیعی است .

زیرکونیا رنگی شبیه به رنگ دندان دارد، بنابراین با بقیه دندان ها به راحتی ترکیب می شود و ظاهر طبیعی تری نسبت به تیتانیوم دارد و خطری در تغییر رنگ لثه ایجاد نمی کند. از آنجایی که مواد را می توان به راحتی رنگ کرد تا با دندان طبیعی بیمار مطابقت داشته باشد، زیبایی شناسی عالی دارند که می تواند به ویژه در هنگام جایگزینی دندان جلو بسیار مهم باشد.

مقاومت بالاتر در برابر خوردگی

ایمپلنت های زیرکونیوم دارای جاذبه کم باکتریایی هستند و نه تنها در برابر خوردگی بهتر مقاومت می کنند، بلکه پلاک کمتری نسبت به ایمپلنت های تیتانیوم جمع می کنند و همچنین با عفونت های کمتری همراه هستند.

احتمال واکنش آلرژیک کمتر است .

زیرکونیا با بافت های انسانی سازگار است. این نوع ایمپلنت بدون فلز، نسبت به ایمپلنت های تیتانیوم خطر واکنش های آلرژیک بسیار کمتری دارند و بنابراین برای بیمارانی که از حساسیت به فلز رنج می برند ایمن تر هستند. آنها دارای استحکام عالی و مقاومت در برابر شکستگی خوبی هستند. همچنین در برابر سایش و خوردگی نسبتاً خوب مقاومت می کنند.

معایب ایمپلنت های دندانی زیرکونیا

تطبیق پذیری کمتر

ایمپلنت های زیرکونیا گزینه های محدودی دارند و نسبت به ایمپلنت های تیتانیومی تطبیق پذیری کمتری دارند که می تواند راه حل های متنوع تری را برای درمان های دشوار ارائه دهد.

در برخی موارد، کمتر کاربردی است .

این همان چیزی است که با توانبخشی های پیچیده دهان اتفاق می افتد، که در آن دندانپزشک باید قبلاً تجربه کاشت زیرکونیا را داشته باشد تا بتواند آنها را اجرا کند، زیرا آنها به این نوع تکنیک حساس هستند و شما باید بدانید که چگونه با آنها رفتار کنید.

شکنندگی بیشتر

در مقایسه با تیتانیوم، اکسید زیرکونیوم شکننده‌ تر است و نسبت به شکست مقاومت کمتری دارد، بنابراین در درازمدت احتمال شکستگی و عوارض بیشتری دارد. این ماده معمولاً فقط در ایمپلنت های یک تکه موجود است. اگر بیمار به ایمپلنت دو تکه نیاز داشته باشد که از یک اباتمنت زاویه‌دار برای اصلاح تراز استفاده می‌کند، ممکن است نیاز به انتخاب یک گزینه فلزی داشته باشد.

اگر بیمار پس از کاشت ایمپلنت نیاز به هر نوع تنظیمی داشته باشد، باید از اکسید زیرکونیوم اجتناب کند، زیرا تراش دادن سطح ایمپلنت می تواند مقاومت آن را در برابر شکستگی ضعیف کند. اگرچه شواهد محدود است، ایمپلنت های زیرکونیا ممکن است در مقایسه با تیتانیوم، نرخ شکست بالاتری داشته باشند.

کدام یک از ایمپلنت ها را انتخاب کنیم؟

حقیقت این است که ایمپلنت‌های تیتانیوم دارای نرخ موفقیت 90 درصد یا حتی بالاتر هستند، در حالی که استدلال می‌ شود که هنوز هیچ مطالعه قابل ‌توجهی وجود ندارد که میزان موفقیت کاشت زیرکونیا را نشان دهد. با این حال، تاکید می‌شود که کمک به بیماران در انتخاب مواد مناسب برای ایمپلنت ‌های دندانی خود، توضیح گزینه‌های مختلف و اطمینان از درک مزایا و معایب هر نوع ماده مهم است.

با نگهداری دقیق، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند سال‌ها کار کنند. 95 درصد ایمپلنت ها حداقل پنج سال دوام می آورند، اما بیشتر آنها عمر بسیار طولانی تری دارند. برای افزایش طول عمر ایمپلنت، باید یک روال بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید، از سیگار کشیدن خودداری کنید و مرتباً به دندانپزشک مراجعه کنید.